Sonntag, 25. Februar 2007

Το βιβλίο Ιστορίας της στ Δημοτικού και η Berlinale 2007



Με αφορμή τη θύελλα που έχει ξεσπάσει για το βιβλίο της στ δημοτικού, θεώρησα αναγκαίο να γράψω δύο ελάχιστα λόγια και στο δικό μου μπλόγκ, μιας και έχω ήδη πάρει θέση σε άλλα μπλόγκ.
Αφορμή πήρα από την άκρως πολιτικοποιημένη φετινή Berlinale 2007.
Όταν όλος ο κόσμος μιλάει για την Ιστορία, εμείς στην Ελλάδα θέλουμε να την θάψουμε και μάλιστα με τρόπο αλγεινό!
Δείτε, πως κρίνει η Welt το μεγαλύτερο (ή το δεύτερο μεγαλύτερο) ευρωπαϊκό κινηματογραφικό γεγονός, την Berlinale 2007:
Στην Berlinale 2007, θα μπορούσε κανείς να βρει όλα τα ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα.
Η μαζική σφαγή των Αρμενίων ( το σπίτι των κορυδαλλών), η κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας (υπηρέτησα τον Άγγλο βασιληά), τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ( ο παραχαράκτης), ο β παγκόσμιος πόλεμος (Γράμματα από Iwo Jima), η έναρξη του ψυχρού πόλεμου ( ο καλός Γερμανός), η συνέχιση του ψυχρού πόλεμου (ο καλός βοσκός), η ουγγρική επανάσταση (τα παιδιά της δόξας), οι δικτατορίες στην Ν. Αμερική (το έτος που οι γονείς μου πήγαν διακοπές), το Απάρτχάϊτ (Goodbye Bafana), η αρχή της Aids-πανδημίας ( ο μάρτυρας), η ισραηλιτική κατάληψη του Λιβάνου (Beaufort).

Θα περίμενε κανείς η ελληνική κυβέρνηση να επιδιώκει με κάθε μέσον που διαθέτει την αναγνώριση της σφαγής και της γενοκτονίας τόσο των Ποντίων, όσο και την σφαγή των Ελλήνων κατά τη Μικρασιατική καταστροφή από τους Νεότουρκους του Κεμάλ, όπως το κατάφεραν για τη δική τους ιστορική μνήμη οι Αρμένιοι.
Θα έπρεπε, αλλά δεν γίνεται.
Όχι μόνο δεν γίνεται κάτι τέτοιο, αλλά επιχειρείται και η άνανδρη διαγραφή της εθνικής μας συμφοράς από την νεώτερη ιστορία μας.
Επειδή έτσι παρήγγειλε η Αυτοκρατορία!
Και έτσι όπως πορευόμαστε εμείς σα λαός μου φαίνεται, ότι απλώς αλλάξαμε ζυγό. Από τον ζυγό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας περάσαμε πολύ εύκολα στο ζυγό της Σημερινής Αυτοκρατορίας.

Σημειωση 1: Οι δύο παραπάνω εικόνες είναι δύο αθώες σκηνές από το έργο των αδελφών Ταβιάνι, το σπίτι των κορυδαλλών.
Σημείωση 2: Για το βιβλίο της στ δημοτικού έχουν γράψει μεταξύ άλλων, εκτός από την παραπάνω παραπομπή στο μπλόκ «Πόντος και Αριστερά» , και " ο Ροΐδης", Κρατύλος, roosters, BFO και o Μόρφος.
Σημείωση 3: Με τον όρο "Σημερινή Αυτοκρατορία", δεν εννοώ την Αμερικανική με την στενή έννοια, αλλά την σημερινή τάξη πραγμάτων, έτσι όπως την περιγράφουν οι δύο ιταλοί διανοούμενοι Negri και Hardt, στο βιβλίο "Αυτοκρατορία"
Ας διαβάσουμε τα λόγια τους για την έννοια της "Αυτοκρατορίας":
Και τα ισχυρότερα των εθνικών κρατών δεν πρέπει πλέον να θεωρούνται ως ανώτατες και κυρίαρχες αρχές, ούτε εκτός ούτε εντός των εθνικών τους συνόρων.
……
Πρώτα απ όλα η έννοια της Αυτοκρατορίας προϋποθέτει ένα καθεστώς το οποίο ουσιαστικά περικλείει την χωρική ολότητα, ή μάλλον κυβερνά όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Δεν υπάρχουν εδαφικά σύνορα που να περιορίζουν την εξουσία της. Η εξουσία της δεν έχει όρια.
Κατά δεύτερον, η έννοια της Αυτοκρατορίας παρουσιάζεται όχι ως ένα ιστορικά προσδιορισμένο καθεστώς που σχηματίζεται μέσα από κατακτήσεις, αλλά μάλλον ως μία τάξη πραγμάτων
που στην ουσία αναστέλλει την ιστορία και μ αυτόν τον τρόπο παγώνει την υφισταμένη τάξη πραγμάτων εις τους αιώνας.
…..
Κατά τρίτον η εξουσία της Αυτοκρατορίας λειτουργεί σε όλους τους καταγραφείς της κοινωνικής τάξης, εκτεινόμενη ως τα βάθη του κοινωνικού βίου.

Δεν ρυθμίζει μόνο την ανθρώπινη αλληλεπίδραση, αλλά αποσκοπεί να εξουσιάζει άμεσα την ανθρώπινη φύση.
Τέλος, μολονότι η πρακτική της βαπτίζεται συνεχώς στο αίμα, η έννοια της Αυτοκρατορίας είναι πάντοτε αφιερωμένη στη ειρήνη.
Μία διηνεκής και καθολική ειρήνη εκτός της ιστορίας.

Mittwoch, 21. Februar 2007

5 πράγματα για μένα

Από τους αγαπητούς συμπλόγκερ μου, Αθεόφοβο και Μάρξ και στην συνέχεια από την Λεία Βιτάλη και τον big fat opinion, πήρα την πρόσκληση να γράψω κάποια πράγματα που θεωρώ σημαντικά για την αφεντιά μου. Ένα παιγνίδι πυραμίδας.

Ας παίξουμε κ εμείς.
Ο,τι και αν είναι,
Όταν δεν παίξεις για λεφτά
Είναι ευχάριστο,
Και ό,τι είναι ευχάριστο είναι και καλό.
Πολλά να πω δεν έχω,
καθόσον τα είπα όλα στα γενέθλια μου,
εξ άλλου, παντού σ αυτό το μπλόγκ, θα βρείτε τις σκέψεις μου.
1. Στο πιο ωραίο νησί του κόσμου μια μέρα του Φλεβάρη, η μαμή βοήθησε τη μάνα μου να με φέρει στο κόσμο. Εκεί στους πρόποδες του πιο ωραίου βουνού ήταν και το σπίτι μας! Όμως, όταν άρχισα να κάνω όνειρα και να κουβεντιάζω με τα δένδρα και τα σαλιγκάρια, η μάνα μου μας έφερε στην Αθήνα.
Εμένα και τα 4 μεγαλύτερα αδέλφια μου.
Έκανε καλά, έκανε άσχημα, δεν ξέρω ειλικρινά.
όμως αφού είμαι καλά, αφού περνάω τέλεια, όπως έγραψα και στα γενέθλια μου, καλά έκανε.
εδώ και κάτι χρόνια έχω ξεπεράσει το μισό κληρονομικό και εθνικό προσδόκιμο όριο ζωής. Δεν ξέρω, αν ποτέ έχετε κάνει τις σκέψεις που κάνω εγώ πολύ ταχτικά. Αν είχα γεννηθεί στην Αφρική σήμερα θα ήμουνα πεθαμένη και η ζωή μου θα ήταν μία κόλαση.
2 . Αγαπάω το διάβασμα, αλλά και την κίνηση. Η ακινησία μου τη δίνει. Σίγουρα στη αρχαία Ελλάδα θα ήμουν μέλος της περιπατητικής σχολής. Κάνω ιστιοπλοΐα φανατικά. Μη με ψάχνετε σε αγώνες, γιατί απεχθάνομαι ΟΛΟΥΣ τους αγώνες. Παγκόσμιους εθνικούς, ολυμπιακούς, όπως και να λέγονται. Η κάθε μορφή άμιλλας, μου τη σπάει. Αυτό με προφύλαξε, να γίνω μέλος οποιασδήποτε πολιτικής παράταξης ή κόμματος. Ήμουνα πάντα εκτός γραμμής!
3. Το βιβλίο που άλλαξε τη σκέψη μου ήταν «το Κεφάλαιο» του Κάρλ Μάρξ. Το διάβασα σε πολύ νεαρή ηλικία. Ο Κάρολος, παρέμεινε για πολλά χρόνια ένας μπούσουλας στη σκέψη μου. Όταν ήθελα να κατατάξω μια άποψη ή μια ιδέα, πέρναγε αυτόματα από το φίλτρο του μαρξισμού.
Οι χρόνοι, ωστόσο, άλλαξαν, έτσι και η σκέψη μου. Τον ξέχασα ανηλεώς. Παιδί της εποχής μου, δεν ήθελα ούτε να τον αναφέρω. Bass class, αρτηριοσκλήρωση, παρελθόν, αυτά σκεφτόμουνα, αυτά έλεγα. Και όμως, σήμερα έχει επιστρέψει δριμύτερος και πιο επίκαιρος παρά ποτέ. Έπεσε έξω;; σε πολλά;;;
Πράγματι! Επεσε έξω!
Δεν μπορούσε να φανταστεί, ότι η ανθρώπινη πλεονεξία θα αγγίξει τέτοια όρια.
Ο ρομαντικός Adam Smith πίστευε, ότι όταν κάποιος γίνει τόσο πλούσιος, ώστε να μπορεί να εκπληρώσει κάθε επιθυμία του, τότε θα άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για τη πτώχεια των εθνών. Το περίσσευμα θα μοιραστεί σε όλους, αναγκαστικά.
Οποία Αυταπάτη!!
Οι σημερινοί Κροίσοι δεν σταματάνε ποτέ να θέλουνε όλο και πιο πολλά!
Όλο και πιο πολλά αυτοί, όλο και πιο λίγα εμείς.
Η επιβεβαίωση του Κάρολου στα πιο απίθανα ύψη!!
4. Είμαι πεπεισμένη φεμινίστρια. Πιστεύω στο γυναικείο λόγο, όχι όμως αυτόν της Θάτσερ ή της Κοντολίζας. Όχι ! πιστεύω σ αυτόν τον γυναικείο αποστασιακό λόγο της Ρόζα Λούξεμπουργκ. Πιστεύω στη γυναικεία διαφορετικότητα, όπως την έχει διατυπώσει ο Χέρμπερτ Μαρκούζε.
Πιστεύω ακόμα, ότι αν δεν επέλθει ειρήνη μεταξύ των δύο φύλλων, δεν πρόκειται να έχουμε ποτέ ειρήνη ούτε μεταξύ των άφιλων φίλων και φυλών.
5. Παρότι είμαι αισιόδοξη, έχω πάψει να ελπίζω σε έναν καλύτερο κόσμο. Έτσι θα περνάνε τα χρόνια και οι αιώνες και ο άνθρωπος θα συνεχίζει να εκμεταλλεύεται και να σκοτώνει τον άλλον άνθρωπο, μέχρι να σβήσει αυτό το είδος από τον πλανήτη μας και όλα αυτά τα βάσανα, όλη αυτή η βαρβαρότητα, όλη αυτή η αθλιότητα, για χάρη των γνωστών κωλόχαρτων!

Πάσα κάνω στους διπλανούς μου συμπλόγκερ:

Alexandra
Greg
Mirage
Spider Tale
Αναγραμματισμοί
Εαρινή Συμφωνία

Freitag, 16. Februar 2007

O θάνατος ενός γραφειοκράτη........................

Κάποτε, στο γυμνάσιο η φίλη μου η Αγλαΐα μου είπε κάτι για κάποιον που πέθανε. Δεν θυμάμαι τι και ποιος. Δεν θυμάμαι τι ήταν εκείνο που ξαφνικά μας έκανε να βάλουμε τα γέλια μέσα στη τάξη. Αυτά τα πνιχτά αυθόρμητα νεανικά γέλια.
Μας ρίχνει ένα ξινό βλέμμα η καθηγήτρια και μας λέει μεγαλόπρεπα.
«Ανγε-τα, γελά ο μωρός καν τι γελοίον εί»
Τι ήταν να το πεί! Στο δικό μας ακατανόητα γέλιο κόλλησε και η Μαίρη, όπου άρχισε και αυτή να γελάει.
Η καθηγήτρια για περισώσει την αξιοπρέπεια της μας πέταξε έξω και τις τρείς.
Άλλο που δεν θέλαμε, βγήκαμε έξω και αφήσαμε το γέλιο μας να ξεσπάσει ακράτητο.
Η Αγλαΐα, καπέλα του θεού, σταματάει σε μια στιγμή και κάνοντας το σταυρό της μουρμουρίζει
Θε μου συγχώρα με, που γελάω με πεθαμένο άνθρωπο.
Τι το θελε αυτό η Αγλαϊα;
Όλοι οι κρουνοί του σώματός μας άνοιξαν ακράτητοι και ποτάμια άρχισαν να τρέχουν τα δάκρυα από τα γέλια, αλλά και τα νεφρά μας να αφήνουν ελεύθερα, τα φυλακισμένα υγρά που αδυνατούσαν πια να συγκρατήσουν.
Πέρασαν τα χρόνια και αυτή η ιστορία πέρασε στη λήθη.
Και όμως, εχτές ακούγοντας τη Χούχλη, να σου η Αγλαΐα!

Όπως ήταν τότε, ψηλή, πανέμορφη, φωτεινή, με τα μεγάλα γλυκά της μαύρα μάτια, γεμάτα δάκρυα από τα γέλια να με κοιτάει και να κάνει το σταυρό της ψιθυρίζοντας.
Θε μου συγχώρα με, που γελάω με πεθαμένο άνθρωπο.

Μία διαφορά υπάρχει, τότε γέλαγαν τρία κοριτσόπουλα, σήμερα το πανελλήνιο.

Dienstag, 13. Februar 2007

Συνειρμοί…..


Με αφορμή το Άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, "Αν οι δεινόσαυροι ήταν οικολόγοι", την αναφορά του Helix Nebulae στον Ηρόστρατο και το πόστ του Mirage, "Και αν βγούν αληθινοί" ανασύρθηκε από τη μνήμη μου ένα διήγημα του Oscar Wilde.
Θα σας το πω με δικά μου λόγια, γιατί είναι δύσκολο να βρω το ίδιο το διήγημα.
« Ο John ο τροβαδούρος ήταν πολύ διάσημος στη πόλη μας. Το κέντρο που τραγουδούσε ήταν πάντα ασφυκτικά γεμάτο.
Όπως το μοιραίο εκείνο βράδυ. Καρέκλα να κάτσεις δεν έβρισκες. Οι άνθρωποι είχαν καλύψει κάθε γωνιά του κέντρου. Ούτε καρφίτσα όρθια δεν έπεφτε.
Ο John ο τροβαδούρος άρχισε να σέρνει τα δάκτυλά στην κιθάρα του και να μαγεύει το πλήθος.
Έξαφνα, μία ύπουλη μυρωδιά καμένου κάλυψε την ατμόσφαιρα. Ο κόσμος πανικόβλητος σηκώθηκε όρθιος έτοιμος να τραπεί σε φυγή.
Ο John ο τροβαδούρος, σήκωσε τα μάτια του από την κιθάρα και με τη μαγευτική φωνή του, τους τραγούδησε σαγηνευτικά:
Μη ανησυχείτε, δεν θα συμβεί τίποτε. Καθίστε και ακούστε τα τραγούδια μου!
Και έτσι έγινε, όλοι κάθισαν ήσυχα και απολαμβάνοντας τη φωνή και την κιθάρα του John κάηκαν μέχρις ενός!»

Δεν θέλουμε να κοιτάξουμε το μέλλον, γιατί μας τρομάζει!

Μακάρι να είναι όλα παραμύθια της Αχαλιμάς.

Mittwoch, 7. Februar 2007

Τα γενέθλεια μου, ο Heisenberg και ο Laplace

Σε ένα σαλόνι του Παρισιού στα 1800, ο Pierre Simon Marquis de Laplace (1749-1827), άρχισε να απλώνει τη σκέψη του στους άλλους εκλεκτούς της συντροφιάς, παίζοντας με μπάλες και μήλα και φτερά, προβάλλοντας μ αυτό τον τρόπο τον Νόμο του Νεύτωνα από τις προφανείς κινήσεις που διέγραφαν αυτά τα αντικείμενα στο χώρο.

- Ας σκεφτούμε, ότι κάθε στιγμή του Σύμπαντος είναι η επόμενη μίας προηγούμενης και ότι αυτή η κάθε στιγμή είναι η αιτία που η επόμενη είναι αυτή που είναι.

- Ας σκεφτούμε, ότι υπάρχουν Νόμοι που καθορίζουν την αιτία και το αποτέλεσμα κάθε πράξης και συμβάντος.

- Ας σκεφτούμε, μία διάνοια, η οποία γνωρίζει για μία δεδομένη στιγμή όλες τις δυνάμεις που δρουν στη Φύση, καθώς επίσης όλα τα στοιχεία που συνθέτουν αυτή τη δεδομένη στιγμή, και η οποία έχει ικανή χωρητικότητα, ώστε να χωρέσει όλα τα δεδομένα μεγέθη και να τα υποβάλει σε ανάλυση, να συμπεριλάβει όλες τις κινήσεις των αστέρων και των πλανητών, καθώς και των ατόμων, τότε τίποτε δεν θα έμενε άγνωστο σ αυτή τη διάνοια.

Το Μέλλον και το παρελθόν θα απλώνονταν ξεκάθαρα μπροστά στα μάτια μας, σαν ένα ανοιχτό βιβλίο.


Αυτή η άποψη, ότι δηλαδή όλα θα μπορούσε κανείς να τα προβλέψει και ακόμα περισσότερο να κοιτάξει με απόλυτη βεβαιότητα το παρελθόν του σύμπαντος, αρκεί να γνώριζε όλους τους φυσικούς Νόμους και τις «αρχικές συνθήκες», ο λεγόμενος φυσικός ντετερμινισμός, κατέρρευσε ένα αιώνα αργότερα από τον Werner Heisenberg με την διατύπωση της “Αρχής της απροσδιοριστίας” .
Ο Werner Heisenberg, απέδειξε, ότι ακόμα και αν υπήρχε αυτή η διάνοια, αυτός ο δαίμων, δεν θα μπορούσε να προσδιορίσει την κίνηση και τη θέση ενός ηλεκτρονίου. Επειδή, με όση μεγαλύτερη ακρίβεια προσδιόριζε κανείς τη ταχύτητά του, τόσο πιο απροσδιόριστη θα ήταν η θέση του.
Η κατάρρευση της αριστοτελικής λογικής. Το αιτιατό δεν σχετίζεται με το αίτιο, αλλά όλα είναι ξεκάρφωτα, είναι τυχαία. Παίζει λοιπόν ο θεός ζάρια;
Ω! Ναι ο θεός παίζει ζάρια! Τόσοι αιώνες επί αιώνων μοναξιάς, κάτι θα έπρεπε να παίζει.

Τώρα θα μου πείτε, ποιος θεός, ποια ζάρια και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα γενέθλια μου;;
Μα βέβαια έχουν, γιατί με μένα ο θεός έριξε 6άρες!!!

Αν δε, τον πίστευα μπορεί να έριχνε και επτάρες!

- Γεννήθηκα στη γη της επαγγελίας - στην Ελλάδα - και όχι στο Αφγανιστάν, όπου θα με υποχρέωναν οι Ταλιμπάν να φοράω τσαντόρ.
- Δεν ξέρω τι θα πει να σου τρώει τα σωθικά η πείνα και να πρέπει να ανακατέψεις σκουπίδια για να βρεις κάτι να φας.
- Κάθε μέρα τρέχει καθαρό νερό από τη βρύση του σπιτιού μου και δεν χρειάζεται να το κουβαλήσω από το πέρα χωριό.
- Δεν ξέρω τι θα πεί να μην έχεις ένα τούβλο πάνω από το κεφάλι σου και να κοιμάσαι κάτω από τ αστέρια με συντροφιά σκύλους, γάτες και ποντίκια
- Όταν χτυπάει το κουδούνι, δεν μπορεί να είναι η ασφάλεια για να με πάει σε τίποτα μπουντρούμια
- Δεν ξέρω τι θα πει να μην έχεις γάλα για το παιδί σου
- Δεν έχω υποχρεωθεί να εγκαταλείψω το σπίτι μου και να πάρω σε ένα μπόγο τα υπάρχοντά μου και να ξεκινήσω χωρίς ελπίδα για το άγνωστο.
- Δεν ξέρω τι θα πει κρύο μέσα στο σπίτι μου, γιατί μπορώ να το θερμάνω.
- Δεν γνώρισα τον πόλεμο, παρά μονάχα στα βιβλία.

Στην παγκόσμια κλίμακα της φτώχειας και της δυστυχίας, βρίσκομαι πολύ – πολύ ψηλά!

Σήμερα λοιπόν, που γίνομαι κάτι χρόνια, ξέρω ότι αυτή η μέρα είναι η πιο ωραία μέρα της ζωής μου

γιατί είναι η πρώτη μέρα της επόμενης ζωής μου

και δεν σκοπεύω να την μιζεριάζω με επιθυμιές για ρόλεξ και καμπριολέ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...