Dienstag, 26. Juli 2011

Ο τρελός της Νορβηγίας και τα περίεργα


Βέβαια κανείς δεν έχει μείνει αδιάφορος από την τραγωδία της Νορβηγία και δεν θέλω με τα παρακάτω ερωτήματα που θα θέσω να μειώσω στο ελάχιστο το δραματικό αυτό γεγονός.

Όμως, πώς να μην ρωτήσω: Πώς η νορβηγική αστυνομία ή δεν ξέρω ποια είναι η υπεύθυνη Αρχή, έκανε λάθος στο μέτρημα των νεκρών;


Πώς δηλαδή τις πρώτες μέρες μέτρησαν πάνω από 100 (στην αρχή είπαν 91, μετά 103) και μετά από τρεις μέρες οι νεκροί έπεσαν στους 73; Τι στο καλό, δεν είναι και χιλιάδες για να κάνεις λάθος στο μέτρημα, ούτε μπορεί κανείς να μετρήσει κάποιους νεκρούς κατά λάθος. Εκτός αν περίμεναν τόσους και όταν βγήκαν λιγότεροι έπρεπε να το διορθώσουν τον αριθμό. Ούτε στους νεκρούς δεν υπάρχει πια σέβας σ αυτόν τον τρελό κόσμο.

Είναι όλα πολύ περίεργα…….

Λέγεται ότι είχε αγοράσει 6 τόνους λιπασμάτων λίγες εβδομάδες πριν από την επίθεση. Πώς, μόνος του, θα μπορούσε να έχει φορτώσει αυτούς τους 6 τόνους λιπάσματος σε 4 διαφορετικά αυτοκίνητα (η πυκνότητα του νιτρικού αμμωνίου είναι 850, ήτοι 7 κυβ. μ), γνωρίζοντας ότι ένα Ι.Χ. έχει εσωτερικό όγκο μικρότερο από 2 κυβικά μέτρα μαζί με την θέση του οδηγού, ακόμη και μετά την αφαίρεση όλων των καθισμάτων;».

Άσε, που σε χώρες, όπως η Νορβηγία η αγορά λιπασμάτων είναι ελεγχόμενη. Πόσο μεγάλη ήταν η φάρμα του δολοφόνου, ώστε να δικαιολογεί 6 τόνους λίπασμα;
Τι να πω; Πολύ περίεργα πράγματα συμβαίνουν!!!!
Κάτι άλλο ετοίμαζαν και τους βγήκε, ο τύπος ξώφαλτσα!

Δυστυχία δεν είναι μόνο η χρεοκοπία


Τραγικότητα του κόσμου μας δεν τελειώνει με την Ελλάδα των χρεών και των spread.

Donnerstag, 21. Juli 2011

Εθνικισμός και τραλαλά


Όταν πρωτάρχισα το μπλόγκινγ υπήρχε μια μεγάλη διαμάχη στο διαδίκτυο:

Από τη μια ήταν οι εθνικιστές και από την άλλη οι διεθνιστές.

Οι πρώτοι κατηγορούσαν τους δεύτερους για απάτριδες και οι δεύτεροι τους πρώτους για φασίστες! Τότε, είχε ξεκινήσει και η ιστορίας της ιστορίας του βιβλίου της έκτης δημοτικού, δηλαδή η μάχη των πρώτων εναντίον κάποιας κυρίας Ρεπούση, που αν δεν είχε γράψει όλες αυτές τις απαράδεκτες, λίαν επιεικώς, προτάσεις για την ελληνική ιστορία δεν θα την ήξερε ούτε η μάνα της, τόσο άσημη ήταν και είναι βέβαια.

Εγώ τότε, μεγαλωμένη με την ελληνική λογοτεχνία των Μεγάλων Ποιητών και Συγγραφέων (Βενέζης, Παλαμάς, Σικελιανός, Παπαδιαμάντης, Σολωμός , Κάλβος καθώς επίσης Σεφέρης, Ελύτης και τόσοι άλλοι) δεν μου πέρναγε από το μυαλό ότι ένα σχολικό βιβλίο θα περιέγραφε την σφαγή της Σμύρνης σαν παρτούζα που στριμώχτηκαν οι εκδιωχθέντες από τις χιλιόχρονες εστίες τους Έλληνες. Άσχημα μου ήρθε επίσης όταν έβλεπα σοβαρά ιστολόγια να διαφημίζουν το «ζικ – ζακ στις κερασιές», ένα βιβλίο υποκουλτούρας από κάθε άποψη, που εγκρίθηκε για βιβλίο λογοτεχνίας και που επρόκειτο να διανεμηθεί στο δημοτικό, επειδή η κυρία (άλλη άγνωστη, που περιγράφει σ αυτό το βιβλίο πώς κάνει κάποια σεξ με το ψυγείο της) είχε κάποιες διασυνδέσεις με το κατεστημένο της τρέχουσας εποχής μας.

Σήμερα, ένα αντίστοιχο συνέβη με την αποκαθήλωση του Πίνακα του Βρυζάκη από το πρωθυπουργικό γραφείο και η τοποθέτηση - στην ίδια θέση που ήταν πρίν ο πίνακας του Βρυζάκη - ενός Πίνακα που προκάλεσε τον θαυμασμό της κυρίας Κλίντον. (Βασικά πιστεύω ότι ειρωνευόταν τον δόλιο βλάκα)

Ωστόσο και γω θεωρούσα και θεωρώ την εαυτή μου διεθνίστρια και δεν ήθελα, ούτε θέλω να μιλάω με περιφρονητικά λόγια για άλλους λαούς. Είτε αυτοί είναι Τούρκοι, είτε Γερμανοί είτε ότι θέλεις. Όλοι οι λαοί είναι ίδιοι. Η πτώχεια τους μεταμορφώνει σε αρπαχτικά και δολοφόνους.

Πολύ ωραία μέχρις εδώ.

Πολύ θα συμφωνούν με αυτά που γράφω και άλλοι θα διαφωνούν. Πολύ φυσικό!

Αν οι λαοί είχαν ομοψυχία και ομοκρισία στην αντιμετώπιση των κρίσεων και των καταστάσεων, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός.

Ωστόσο, αν όλοι αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους διεθνιστές και φιλάνθρωπους, έριχναν μια μικρή ματιά σε αυτά που γράφει ο γερμανικός λαός για μας, τότε ίσως κάτι να φώτιζε το σκοτάδι του μυαλού τους και άλλαζαν απόψεις.

Διαβάζοντας τα χιλιάδες σχόλια, για την οικονομική κρίση της χώρας μας και πατρίδας μας, άρχισα να πιστεύω, ότι έτσι ακριβώς ξεκίνησε η υπόθεση του ολοκαυτώματος. Η ναζιστική Γκαιμπελική προπαγάνδα είχε κάνει την ίδια προετοιμασία που κάνει σήμερα το γερμανικό γραφείο προπαγάνδας, με την υψηλή προϊσταμένη του την κυρία Δρ Φυσικής Αγγέλα Μέρκελ!

Πως μπορεί ένας λαός που το παρανοϊκό μίσος του τον οδήγησε να κάψει 20 εκατομμύρια αθώους, να συνεχίζει να συμπεριφέρεται και να σκέφτεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο;

Οι ψυχίατροι θα έλεγαν ότι ο Γερμανοί πάσχουν από «μανία επανάληψης» και δεν θα είχαν άδικο.

Ναι βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως τότε υπήρχαν πολλές εξαιρέσεις! Μάλιστα κάποιοι από τα πιο λαμπρά μυαλά της ανθρωπότητας πέρασαν τον ατλαντικό και βοήθησαν τους Αμερικανούς να κατασκευάσουν την ατομική βόμβα!

Χωρίς τον Αϊνστάιν η βόμβα δεν θα είχε κατασκευαστεί τότε τουλάχιστον.

Ξέρω, ότι να ερμηνεύει κανείς την ιστορία με κριτήρια DNA λαών είναι ρατσισμός. Ας το ακούσουν αυτοί που το κάνουν. Εγώ απλώς μεταφέρω αυτά που διαβάζω!

Έτσι λοιπόν σήμερα 21/7/2011, σε ένα τέτοιο απαξιωτικό για την Ευρώπη των λαών κλίμα, ένα κλίμα δηλαδή προπολεμικό, κλείδωσε η επιλεκτική χρεοκοπία, όπως την είχαν προαποφασίσει το δίπολο της αποτυχίας: Μέρκελ και Σαρκοζί!

Φτού καπρό!

Πως αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα του τώρα. Όχι του εδώ και τώρα, που κάποτε ακούγονταν τόσο φυσικό, αλλά του «αλλού» και «για μας» και τώρα:


Όποιος προλάβει να φωνάξει το αποτέλεσμα της μαργαρίτας κερδίζει ένα μπρελόκ με το σήμα


του Ευρώ για ενθύμιο!
Και βέβαια, χέστηκα για την τύχη αυτού του νομίσματος που θα γίνει το σύμβολο διάλυσης του Ευρώ και της Ευρώπης, το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η Ελλάδα, γιατί για άλλη μια φορά στην ιστορία της θα είναι το πρώτο σύνορο που θα πέσει από τις ορδές της βαρβαρότητας που χτυπάνε τις Πύλες μας, από πολλά χρόνια, μόνο που τώρα εσχάτως μας σπάνε τα τύμπανα.
Η Ευρώπη των λαών θα πάει στο διάβολο, πριν καλά – καλά εδραιωθεί ή συσταθεί, καθώς χάρις στους πολιτικούς όλων των αποχρώσεων κόκκινων, ρόζ, μαύρων και πράσινων δεν έστησαν μια Ευρώπη των λαών, αλλά μια Ευρώπη των τραπεζών και της βιομηχανίας, αλλά όχι αυτής της βιομηχανίας που την εποχή Ντίκενς έδινε ένα μεροκάματο πείνας στο κόσμο, αλλά αυτής της βιομηχανίας που ετοιμάζεται να κάνει το τελικό της ντού!

Χειροκροτήστε την!

Πίσω της σέρνεται η Μεγάλη Πείνα και ο Πόλεμος σε όλα τα μέτωπα!
Η φλύαρη αριστερά, θα μουρμουρίσει τα δικά της: Η κόκκινη θα μας θυμίσει τα γνωστά περί κεφαλαίου που πρέπει να πληρώσει τη κρίση γιατί είναι δική του, η ρόζ θα κοκκινίσει από αμηχανία, γιατί δεν έχει να πει τίποτε όταν δήλωνε ευρωπαία και η πράσινη….. Αυτήν άστε την θα μας μιλήσει για την έλλειψη των μαρουλιών που οσονούπω θα επέλθει!

Mittwoch, 20. Juli 2011

4000 Φωτογραφίες από τον Ισπανικό Εμφύλιο - Συμπληρωματικό

Ένας λαός που τραγουδάει δεν πεθαίνει!!
Και όμως....
Τον γονάτισαν οι φασιστικές και ναζιστικές δυνάμεις.

Απολαύστε το τραγούδι και μετά διαβάστε τις ειδήσεις. Η μια για τον φωτογράφο Robert Capa (γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1913 στην Βουδαπέστη και πέθανε στις 25 Μαΐου του 1954, στον πρώτο πόλεμο της Ινδοκίνας που βρέθηκε ως πολεμικός φωτογράφος και ανταποκριτής) και η άλλη για την έκθεση στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας



4000 Φωτογραφίες από τον ισπανικό πόλεμο φυγαδεύτηκαν από την υπο χιτλερική κατοχή Γαλλία προς το Μεξικό. Σήμερα 60 χρόνια μετά εμφανίστηκαν στην Ευρώπη σε φεστιβαλ φωτογραφίας στην Αρλ της Γαλλίας

Tagesschau vom 19.07.2011

Αντιγράφω από το ημερολόγιο της Τασούλας:

Ο εμφύλιος πόλεμος της Ισπανίας αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα της ευρωπαϊκής ιστορίας και συγκέντρωσε ένα μεγάλο αριθμό δημοσιογράφων, συγγραφέων, διανοουμένων και καλλιτεχνών. Οι μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά απ' όλο τον κόσμο έστειλαν τους καλύτερους επαγγελματίες τους για να καλύψουν τη σύρραξη, στην οποία παιζόταν η ισορροπία δυνάμεων που θα καθόριζε τον 20ο αιώνα όπως οι Νίκος Καζαντζάκης, Έρνεστ Χέμινγουέι, Αντουάν ντε Σεντ-Εξυπερύ, Ιλία Έρενμπουργκ, Τζωρτζ Όργουελ, Χάρολντ «Κιμ» Φίλμπι, Μάρθα Γκέρλχορν, Ίντρο Μοντανέλλι και άλλοι!
Σήμερα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, παρουσιάζεται έκθεση «Οι πολεμικοί ανταποκριτές του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου».
Χώρος: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Βασ. Όλγας 108, τηλ. 2310295170
Διάρκεια: 10/10-16/11 Εγκαίνια: 10/10, 20:30
Συνδιοργάνωση: Ίδρυμα Πάμπλο Ιγκλέσιας / Μουσείο Καζαντζάκη / Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης / Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης / Ελληνοϊσπανικό Κέντρο Πολιτισμού Θεσσαλονίκης «Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα» / Ινστιτούτο Θερβάντες Υπό την αιγίδα του Προξενικού Σώματος Ελλάδος.

Dienstag, 19. Juli 2011

Πρέπει να αλλάξουμε ρότα!

Το πετρέλαιο τελειώνει, το ουράνιο ομοίως, (αυτό το λέω για τους αφελείς που νομίζουν ότι η πυρηνική ενέργεια είναι η λύση σε μια ενεργειακή κρίση), για ηλιακή ενέργεια χρειάζονται σπάνιες γαίες, ορισμένη ποιότητα άμμου, αλλά κυρίως μια ριζική αλλαγή του συστήματος διανομής της ενέργειας, που χρειάζεται πολύς χρόνος, τουλάχιστον ίσος με τον χρόνος που θα πάρει αυτή η ακρίδα του καπιταλισμού για να στραγγίσει και την τελευταία σταγόνα του πετρελαίου, ή του λαδιού της πέτρας όπως γράφει ο υπέροχος Σούμαχερ στο βιβλίο του «το μικρό είναι ωραίο». (E. F. Schumacher. Small Is Beautiful).

Από τις

παραγόμενες σε παγκόσμιο επίπεδο τροφές ένα μεγάλο ποσοστό πάνε σε χωματερές, ενώ το 1/3 της ανθρωπότητας πεινάει.

Τα δάση ξυλεύονται και ισοπεδώνονται όλο και πιο γρήγορα, και έτσι όχι μόνο μειώνεται το οξυγόνο της γης,

αλλά οδηγούνται σε αφανισμό χιλιάδες ζώα που δεν έχουν πια σπίτι. Μέρος του ισοπεδωμένου εδάφους χρησιμοποιείται για την παραγωγή βιοκαυσίμων, προκειμένου η πλούσια και υπερχρεωμένη Δύση να μπορεί να μετακινείται ασκόπως από το ένα μέρος της γης στο άλλο.

Τα πολιτικά κόμματα βρίσκονται σε κώμα και μάλιστα όχι μόνο τα επονομαζόμενα αστικά κόμματα αλλά και τα αριστερά και τα πράσινα.

Και δεν είναι μόνο τα κόμματα που βρίσκονται σε κώμα ή σε αγαστή συνεργασίας με το σύστημα του καπιταλισμού της καταστροφής, είναι και οι διάφορες ΜΚΟ (μη κυβερνητικές οργανώσεις) οι οποίες με βάση αποφάσεις του ΟΗΕ, χρηματοδοτούνται φανερά από τα κρατικά εθνικά κονδύλια (δηλαδή από το πόπολο) και βεβαίως βεβαίως, επειδή αυτά δεν φτάνουν για τους θείους στόχους που επιδιώκουν αυτές οι οργανώσεις, λαδώνονται από δεξιά και αριστερά καθιστώντας το τοπίο του 21 ου αιώνα έτι ζοφερότερο.

Ο πληθυσμός της γης φτάνει αισίως τα 7 δις!! Ένα εφιαλτικό νούμερο. Ο πλανήτης γέμισε με ανθρώπους τόσο ασφυκτικά που σε λίγο δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για ποντίκια!

Και οι αρχηγοί κρατών συζητάνε ανοησίες από το πρωΐ μέχρι το άλλο πρωΐ! Μάλιστα το μέγεθος και η ποιότητα των ανοησιών είναι τόσο πιο μεγάλες όσο πιο μεγάλη είναι η θέση αυτού που τις αραδιάζει ανερυθρίαστα! Έχουν λυσσάξει να μιλάνε για το Ελληνικό χρέος που είναι μια σταγόνα στον Ωκεανό του πλανητικού χρέους, ο δε σουλτάνος είπε ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν τα χάλια της Ελλάδας. Δηλαδή σκέψου και να τα είχαν τα χάλια της Ελλάδας τι θα γινότανε! Απίστευτες οι ανοησίες που ξεφουρνίζει ο κάθε ηλίθιος που βρήκε μια θέση δώρο είτε από τον πατέρα του είτε από τον μπάρμπα στην Κορώνη, δηλαδή από τους πετρ

ελαιάδες, τους τραπεζίτες, τους φαρμακοβιομήχανους και τους πολεμοβιομήχανους στη πρώτη γραμμή και ακολουθούν και όλα τα άλλα κοράκια του πολιτισμένου κόσμου!

Η κρίση θα ήταν μια καλή ευκαιρία για την ανθρωπότητα να αλλάξει ρότα. Αλλά δυστυχώς η θηλιά της «ανάπτυξης» δεν χαλαρώνει, αντίθετα γίνεται όλο και πιο σφιχτή.

Θα ήταν μια καλή ευκαιρία, να σταματήσουμε να σπαταλάμε ότι οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας, αλλά όταν αντικρίζεις αυτά τα παιδιά, κάθε φορά που κυκλοφορούν ομαδικά και διαχέουν γύρω της έναν αέρα ηλιθιότητας και τραμπουκισμού, τότε λες το χειρότερο που η ανθρώπινη λογική ξεστόμισε: Το πρόβλημα δεν είναι τι κόσμο θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, αλλά σε τι παιδιά θα παραδώσουμε τον κόσμο μας!

Η ανθρωπότητα δεν έχει άλλη λύση από το να αλλάξει ρότα. Πρέπει

να σταματήσει ένα μικρό κομμάτι της , σ αυτό δηλαδή του οποίου μέρος είμαστε και μείς, να ζει σπάταλα και να επιλέξει την σεμνότητα από την επίδειξη. Να μάθει να ζει πτωχά σαν επιλογή, γιατί αλλιώς μια άλλη φτώχεια θα της επιβληθεί. Μία φτώχεια που θα φέρει μαζί της πόλεμο, αρρώστιες και δυστυχία και θα μετατρέψει τον πλανήτη σε χώρο που μόνο σκορπιοί και φίδια θα βρίσκουν τόπους χλοερούς!

Sonntag, 17. Juli 2011

Το κάλεσμα της ερήμου

Η έννοια της Ιστορίας και η σημασία της για μας,


έχει αναδυθεί από τη εξελικτική διαδικασία της σχέσης μας με τη Φύση.


Για τον αρχαίο κόσμο η θέση του ανθρώπου στην ιστορία ήταν ταυτόσημη με την θέση του μέσα στη Φύση, μια θέση αποδοχής της ανάγκης και της ειμαρμένης τις οποίες έθετε το κοσμικό είναι.(1)

Το 638 ο Πατριάρχης Σωφρόνιος παραδίδει την Ιερή πόλη στους Άραβες. Είναι μια σημαδιακή ημερομηνία για την αλλαγή του γεωπολιτικού χάρτη της περιοχής. Ο Χριστιανισμός υποχωρεί και το Ισλάμ πέφτει πάνω στους κατακτημένους λαούς σαν θεϊκή αστραπή. Η Εξάπλωση των Αράβων και του Ισλάμ, είναι ένας χείμαρρος που η οργανωμένη Βυζαντινή Αυτοκρατορία θα αντιμετωπίζει αιμορραγώντας από τότε μέχρι την τελική της πτώση το 1453, από τους Οθωμανούς Τούρκους. Και για να μην το ξεχνάμε, την αιμορραγία αυτή των Ελλήνων επιδεινώνει η Δύση η οποία το 1204 θα καταφέρει το θανάσιμο κτύπημα εναντίον μας! Η Ελλάδα άντεξε πάνω από 1000 χρόνια επιθέσεις από Βορρά, Ανατολή και Δύση. Η τελική της πτώση το 1453 επιτελέστηκε κάτω από τα αδιάφορα όμματα της Δύσης. Με την σειρά της η «λαμπρή» Δύση που μόλις αρχίζει να αφυπνίζεται με την Αναγέννηση και τον Φωτισμό, θα ορμίσει με την πιο βίαιη διάσταση που γνώρισε μέχρι τότε η Ιστορία προς τον νέο κόσμο τον οποίον θα λεηλατήσει ανελέητα και βάρβαρα. Ο αμύθητος πλούτος που θα αρπάξει από τις νέες γαίες θα της δώσει ζωή μέχρι σήμερα.
Σήμερα, με τις ΗΠΑ επικυρίαρχη δύναμη, η εικόνα του κόσμου είναι σκοτεινή, το αύριο απροσδιόριστο και ο πλανήτης μοιάζει να πνέει τα λοίσθια. Φαινόμενο του θερμοκηπίου, τρομοκρατία και πόλεμος είναι οι τρείς λέξεις που περιγράφουν την κατάσταση.
Σ αυτό το ιστορικό πλαίσιο κινείται το βιβλίο του Νικόλαου Μπινιάρη «Το κάλεσμα της ερήμου»
«Το κάλεσμα της ερήμου» είναι ένα απίστευτο θρίλερ για το Ισλάμ, το Ισραήλ, την Αυτοκρατορία των ΗΠΑ, την χωρίς γνώμη και πρωτοβουλίες ΕΕ, την μουγκή Ελλάδα και μία αληθινή Αραβική Άνοιξη, που θέτει υπό αμφισβήτηση το πλανητικό κατεστημένο αλλά και την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας.

Μια επανάσταση στην Σαουδική Αραβία βάζει σε κίνδυνο τη ροή πετρελαίου και επομένως την οικονομία της Δύσης. Στην Ουάσιγκτον ή στη Νέα Βασιλεύουσα επικρατεί πανικός. Ο εκπρόσωπος της ΕΕ ταξιδεύει επειγόντως προς την Νέα Βασιλεύουσα για να συσκεφτεί με τον πρόεδρο, παίρνοντας μαζί του έναν έλληνα φιλόσοφο και ιστορικό, τον Δημήτρη Ακρίτα, με στόχο να δράσει σαν ο άγνωστος παράγοντας, που το μυαλό του και η συνείδησή του δεν είναι ούτε διεφθαρμένα ούτε πωρωμένα από την υπάρχουσα εξουσία.
Ο Δημήτρης Ακρίτας παρομοιάζει την κατάσταση με την εποχή του Ηράκλειου κατά την Βασιλεία του οποίου έγινε η κατάληψη της Ιερής Πόλης και οι Άραβες πέρασαν στο προσκήνιο της Ιστορίας. Σε ελάχιστο χρόνο θα φτάσουν μέχρι την Ισπανία αφού προηγουμένως θα έχουν υποτάξει την Περσία, το Ιράκ, την Συρία και την Αίγυπτο.
Πρώην γκαρδιακός φίλος του προέδρου της ΕΕ, αλλά και του προέδρου των ΗΠΑ αναλαμβάνει τις διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τους επαναστάτες - τρομοκράτες, κατά την δυτική ορολογία – κατ εντολή του προέδρου, ΑΛΛΑ και του πετρελαϊκού κατεστημένου, που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η συνέχιση της ροής πετρελαίου.
Ο Δημήτρης Ακρίτας είναι η «όμορφη ψυχή» του Χέγκελ που δεν μπορεί να ανεχθεί το σχίσιμο μεταξύ φύσης και Ιστορίας και νοσταλγεί την επιστροφή του ανθρώπου στην ατάραχη ολότητα της αρχαίας Ελλάδας. (2) Μόνο αυτή η «όμορφη Ψυχή» αντιλαμβάνεται την τραγικότητα του 21ου αιώνα που η απληστία πυρπολεί και την τελευταία σύνδεση της ανθρωπότητας με τους τόπους που αποτελούν την αρχαία κοιτίδα της και που σήμερα έχουν γίνει το τραγικό θέατρο της Ιστορίας Της.
Εξοπλισμένος λοιπόν με τις ιστορικές του γνώσεις για τους Άραβες, το Ισλάμ και τους ιστορικά αιώνιους τόπους, καθώς επίσης με την βαθειά του πίστη για την ενότητα Φύσης και Ιστορίας, που έχει διαρραγεί από την Αναγέννηση και μετά, σαν ένας νέος Λώρενς της Αραβίας, όπως αποκαλεί αυτοσαρκαζόμενος τον εαυτό του, ο Δημήτρης θα βγει από την συνάντηση με τους επαναστάτες με επιτυχία 100% και για τους δύο. Δηλαδή και για τη Δύση και για τους επαναστάτες.
Και ενώ η φιλοσοφία φαίνεται να νικά προς στιγμήν, η Ιστορία θα συνεχίσει την πορεία της προς την γκρίζα δύση. Γιατί όπως λέει ο Χέγκελ:
Η φιλοσοφία δεν πρόκειται πλέον να χαιρετήσει μια νέα Ανατολή του Ήλιου πάνω στον κόσμο.
Γιατί η φιλοσοφία έρχεται πάντα πολύ αργά, όπως η γλαύκα της Αθήνας που πετά μόνο όταν πέφτει η νύχτα. (3)

Έτσι, παρά την διπλωματική επιτυχία του Δημήτρη, το Ισραήλ που έχει πέσει σε κατάσταση υστερίας θα χάσει τον έλεγχο και θα ξεκινήσει έναν μίνι πυρηνικό πόλεμο.
Τα πρόσωπα του έργου δεν χωρίζονται σε καλούς και κακούς. Για πρώτη φορά σε ένα θρίλερ αυτού του επιπέδου, όλα τα πρόσωπα είναι καλά. Σιωνιστές Πράκτορες, CIA, FBI, ΕΥΠ, αρχηγοί κρατών, πρέσβεις, γραμματείς, όλοι (με εξαίρεση κάποιους ιντριγκαδόρους αριβίστες) είναι καλών προθέσεων. Εκείνο που τους σπρώχνει να δρούν, όπως δρούν είναι το σύστημα που έχει πάρει το πάνω χέρι.
Και υπό αυτήν την σκοπιά, το βιβλίο είναι απαισιόδοξο, διότι παρά τις διαλακτική προσωπικότητα του προέδρου των ΗΠΑ, που υποστηρίζει τις θέσεις του Δημήτρη, ενώ έχει πλήρη γνώση της απόλυτης καταστροφής που θα επιφέρει ένας γενικευμένος ή ακόμα και μικρός τοπικός πυρηνικός πόλεμος, που θέλει να αποφύγει, δεν καταφέρνει να σταματήσει ούτε το Ισραήλ που ξεκινάει πρώτο τη ρήψη πυρηνικής βόμβας, ούτε το Πακιστάν που ακολουθεί. Το σύστημα δρά αυτοβούλως.
Ο Δημήτρης, ενώ είναι το πρόσωπο που θα διαχειριστεί κατ αποκλειστικότητα την κρίση δεν θα ζητήσει κανένα αντάλλαγμα για τον εαυτό του. Όμως μέσα στον γενικό πανικό θα διαπραγματευτεί με λίγες λέξεις την ακεραιότητα της Ελλάδας και της Κύπρου!
Αυτά τα δύο θα τα πετύχει!
Ένα πολύ καλό βιβλίο που διαβάζεται απνευστί παρά τις 645 σελίδες.



Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ο Νικόλαος Α. Μπινιάρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός, οικονομικά και φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια της Βοστόνης και Βιρτζίνια. Έχει διδάξει φιλοσοφία και πολιτική θεωρία, καθώς και διεθνείς σχέσεις. Η μελέτη της Ιστορίας αλλά και η οικονομία υπήρξαν θέματα που τον απασχόλησαν σε όλη του τη ζωή. Ταυτόχρονα, έχει ασχοληθεί με επιχειρήσεις σε διάφορους τομείς σε Ελλάδα, Αμερική, Αγγλία και Γερμανία. Τα τελευταία χρόνια τα ενδιαφέροντα του έχουν στραφεί στο πρόβλημα του περιβάλλοντος και της συμβατότητάς του με την επιστήμη και την τεχνολογία. Έχει δημοσιεύσει μελέτες πάνω στην οικονομία και τις διεθνείς σχέσεις. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.

Το βιβλίο αυτό έχει γραφεί σαν μυθιστόρημα. Η αναφορά του στο παρελθόν και στην επίμονη παρουσία του παρελθόντος στο εκρηκτικό παρόν, απευθύνεται στον αναγνώστη που έχει την επιθυμία να διαβάσει, να σκεφτεί και ν' αποφασίσει. Στον ποταμό Ιερεμίακα, με το αραβικό όνομα Γιαρμούκ, έγινε το 636 μ.Χ. μια ιστορική μάχη που άλλαξε την πορεία της Ιστορίας και την αλλάζει έως και αυτήν τη στιγμή. Η σημερινή Δύση, ειδωλολατρική, Αναγεννησιακή, αλλά και μετα-μοντέρνα, δοκιμάζεται στα έσχατα όριά της στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή για την επιβίωσή της. Έχοντας ανασυστήσει το αρχαίο κράτος του Ισραήλ και την Ελλάδα, κομμάτι μιας πανάρχαιας και δισυπόστατης παράδοσης Φυσιοκρατίας και Χριστιανισμού, η Δύση περιμένει περιδεής και αναποφάσιστη το μοιραίο. Διακυβεύοντας μέσα στον επιθανάτιο ρόγχο του Διαφωτισμού και της Επανάστασης την ίδια της την ιστορική παρουσία, βρίσκεται ανέτοιμη να κατανοήσει τα κύματα της ιστορικής έκρηξης των μαζών άλλων παραδειγμάτων τα οποία, επαναστατώντας κατά της ίδιας της μήτρας της έννοιας της Ιστορίας, θα επιχειρήσουν τη μητροκτονία. Έτσι, θα προσπαθήσουν να επαναφέρουν την αρχέγονη αταξία των πραγμάτων στην εν αρμονία και μέτρω τάξη της πορείας του ήλιου, απονέμοντας δικαιοσύνη σ' όσους μέσα στην απορία τους θεμελίωσαν μια νέα Βαβέλ. Η αρχαία σοφία των προγόνων μεγάλων και περίλαμπρων λαών θα χαθεί μέσα στον μεγάλο κρότο της επιστήμης, η οποία άνευ αρετής έγινε και είναι μόνο πανουργία.

Ένα βιβλίο με πολυεπίπεδες τομές στον χρόνο, σε μια εκρηκτική συγκυρία για το μέλλον της περιοχής και της πατρίδας μας. Ο συγγραφέας στοχάζεται σε βάθος ζητήματα που αφορούν στην ύπαρξη του ανθρωπίνου όντος, ενώ συγχρόνως αναλύει γεγονότα που καθορίζουν τις διεθνείς εξελίξεις. Αξίζει να διαβαστεί από όλους με την απαιτούμενη προσοχή. (4)

1. Απόσπασμα απο το βιβλίο σελ. 523

2. Γ. Καραμπελιάς απο την παρουσίαση του βιβλίου του Κ. Παπαϊωάννου Χέγκελ.
3. Κ. Παπαϊωάννου Χέγκελ σελ. 52
4. Κώστας Μελάς, οικονομολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου

Donnerstag, 14. Juli 2011

Επιλεκτική Χρεοκοπία;

To Άρθρο δεν αναφέρει ποιά ταμεία θα μείνουν άδεια αν κάποια Τράπεζα αναγκαστεί να κλείσει λόγω έλλειψης χρημάτων;


Τεράστιες ζημιές από τα χαρτοφυλάκια των κρατικών τους ομολόγων, οι οποίες θα πρέπει να καλυφθούν με εξίσου μεγάλες «ενέσεις» κεφαλαίων το αργότερο μέσα στο 2012, θα υποστούν οι τράπεζες, όταν διολισθήσει η αξιολόγηση των ελληνικών ομολόγων στη βαθμίδα της «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Και αυτή είναι μόνο η μια πλευρά ενός πολύπλευρου τραπεζικού εφιάλτη, που αναδύεται μέσα από την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση μπορεί να προσπαθεί να πείσει ότι η «επιλεκτική χρεοκοπία» δεν είναι ένα πραγματικό γεγονός, αλλά μια μορφή «εικονικής πραγματικότητας», που δημιουργούν αυτοί οι δύστροποι οίκοι αξιολόγησης.

Το ΔΝΤ, όμως, έχει αντίθετη άποψη, όπως φαίνεται από το σκέλος της τελευταίας του έκθεσης, που αφιερώνεται στο ζήτημα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας: η «επιλεκτική χρεοκοπία», ως συνέπεια της εμπλοκής των ιδιωτών πιστωτών στη νέα χρηματοδότηση της Ελλάδας, θα είναι ένα πραγματικό γεγονός, με πολύ σοβαρές συνέπειες για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο βαδίζει πλέον προς μια αχαρτογράφητη και άκρως επικίνδυνη περιοχή, σύμφωνα με το Ταμείο:

n Η πρώτη και σοβαρότερη συνέπεια της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» (σε αυτό το σημείο το ΔΝΤ ταυτίζεται στις εκτιμήσεις του με την Moody’s) είναι ότι θα προκαλέσει ένα άμεσο και πολύ σοβαρό «χτύπημα» στην κεφαλαιακή επάρκεια των ελληνικών τραπεζών. Μετά την «επιλεκτική χρεοκοπία» θα είναι επιβεβλημένο για τις τράπεζες από τα διεθνή λογιστικά πρότυπα να αποτιμήσουν πλέον τα χαρτοφυλάκια των ομολόγων τους στις τρέχουσες, εξαιρετικά χαμηλές τιμές της αγοράς, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ταμείου.

n Τι θα σημαίνει αυτό; Οι υπολογισμοί είναι τρομακτικοί: οι ελληνικές τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους ομόλογα ονομαστικής αξίας άνω των 50 δισ. ευρώ, η αξία των οποίων στην αγορά είναι σήμερα πολύ μικρότερη (25 δισ. ευρώ; 30 δισ. ευρώ; Ουδείς γνωρίζει). Τα περισσότερα βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια διακράτησης ως τη λήξη: με αυτό το λογιστικό τέχνασμα, οι τράπεζες δεν υποχρεώνονται να γράψουν ζημιές αποτίμησης, αφού υποτίθεται ότι στη λήξη θα πάρουν το 100% των κεφαλαίων τους.

n Αν η «επιλεκτική χρεοκοπία» διαψεύσει αυτή τη βασική υπόθεση, οι τράπεζες θα πρέπει να αποτιμήσουν τα ομόλογα σύμφωνα με την τρέχουσα, χαμηλή αξία τους και να εγγράψουν απροσδιόριστου ύψους ζημιές. Προτιμότερο είναι να μην μπει κανείς στον πειρασμό να προσδιορίσει τις πιθανές ζημιές, σίγουρα όμως θα είναι μεγάλες και οι τράπεζες θα υποστούν ένα ισχυρό πλήγμα στην κεφαλαιακή βάση τους.

Η έκταση του πιθανού προβλήματος, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ταμείου, γίνεται αντιληπτή αν ανατρέξει κανείς σε έναν άλλο πίνακα της χθεσινής έκθεσης. Εκεί καταγράφονται οι ανάγκες χρηματοδότησης της χώρας. Και σημειώνεται ότι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που αποτελεί το έσχατο καταφύγιο των τραπεζών για άντληση κεφαλαίων, αν δεν μπορέσουν να τα βρουν από άλλες πηγές, θα χρειασθεί 19,5 δισ. ευρώ μέσα στο τελευταίο τρίμηνο του 2011. Υπενθυμίζουμε ότι με το πρώτο μνημόνιο το κεφαλαιακό «μαξιλάρι» για το Ταμείο αυτό είχε υπολογισθεί σε 10 από τα 110 δισ. ευρώ του αρχικού δανείου και τώρα σχεδόν διπλασιάζεται, προφανώς για να καλύψει τις πιθανόν αυξημένες ανάγκες, που θα δημιουργήσει η «επιλεκτική χρεοκοπία».

Η δεύτερη, εξίσου σοβαρή, παράμετρος του τραπεζικού «εφιάλτη» εντοπίζεται από το Ταμείο στη ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος. Όπως σημειώνει στην έκθεσή του, οι τράπεζες θα αυξήσουν το προσεχές διάστημα την εξάρτησή τους από την ΕΚΤ, λαμβάνοντας άλλα 30 δισ. ευρώ ρευστότητας με κρατικές εγγυήσεις και ανεβάζοντας το συνολικό άνοιγμα στα 130 δισ. ευρώ, δηλαδή σε ποσοστό 60% του ΑΕΠ.
Αν η Ελλάδα οδηγηθεί στην «επιλεκτική χρεοκοπία», λόγω της εμπλοκής των ιδιωτών στη νέα χρηματοδότηση, και η ΕΚΤ σταματήσει να δανείζει τις τράπεζες με εγγύηση ομόλογα, για την περίοδο που αυτά θα βρίσκονται στη βαθμίδα της «επιλεκτικής χρεοκοπίας», το ΔΝΤ τονίζει ότι θα χρειασθεί να παρέμβει η Τράπεζα της Ελλάδος με Έκτακτες Ενισχύσεις Ρευστότητας, με εγγύηση του Δημοσίου (ELA). Ουσιαστικά, δηλαδή, το φορτίο της κάλυψης των εκροών καταθέσεων θα μεταφερθεί στην ΤτΕ από την ΕΚΤ, με όλες τις συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει, αν η Ελλάδα μείνει αρκετό καιρό στην αξιολόγηση «επιλεκτικής χρεοκοπίας», ή αν οι εκροές καταθέσεων είναι μαζικότερες από το αναμενόμενο.

Το ΔΝΤ σημειώνει στην έκθεσή του ότι δεν είναι μόνο το χαρτοφυλάκιο ομολόγων που εκθέτει τις τράπεζες σε κινδύνους απώλειας κεφαλαίων. Το Ταμείο τονίζει ότι βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία ελέγχου των χαρτοφυλακίων δανείων των τραπεζών από ανεξάρτητο οίκο, η οποία θα πρέπει να τελειώσει μέχρι το τέλος του έτους. Αν διαπιστωθεί ότι οι τράπεζες δεν σχηματίζουν επαρκείς προβλέψεις για τα προβληματικά δάνεια, στην κατάληξη αυτής της διαδικασίας θα βρεθούν να καταγράφουν πρόσθετες ζημιές, επίσης απροσδιόριστου ύψους.

Πώς θα καλυφθούν αυτές οι ανάγκες κεφαλαίων του τραπεζικού συστήματος; Με έκδοση νέων μετοχών σε μια πολύ «ρηχή» αγορά, με πωλήσεις στοιχείων του ενεργητικού (όπως οι θυγατρικές στην Ν.Α. Ευρώπη), ακόμη και με συγχωνεύσεις μεταξύ ελληνικών τραπεζών, ή με εξαγορές ελληνικών τραπεζών από ξένες.

Μάλιστα, το Ταμείο αποκαλύπτει ότι για μερικές μικρές τράπεζες (πιθανόν εν προκειμένω «φωτογραφίζεται» η TBank) οι εποπτικές αρχές έχουν δώσει διορία ως τα τέλη Σεπτεμβρίου να συγχωνευθούν με μεγαλύτερες (εξ ου, ίσως , και η βιασύνη της διοίκησης του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου να ολοκληρώσει τη διαδικασία απορρόφησης της TBank).

Αν από όλες αυτές τις προσπάθειες οι τράπεζες δεν καταφέρουν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα κεφάλαια, δύο δρόμοι ανοίγονται, σύμφωνα με το Ταμείο: ή η προσφυγή στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, εάν πρόκειται για τράπεζες με μεγάλη σημασία για τη σταθερότητα του συστήματος, ή η εκκαθάριση, αν πρόκειται για μικρές τράπεζες.

Το Ταμείο αφήνει σαφώς να εννοηθεί ότι ο δεύτερος δρόμος δεν είναι καθόλου απίθανο να ακολουθηθεί. Γι’ αυτό και σημειώνει ότι οι ελληνικές αρχές δεσμεύθηκαν να βελτιώσουν το θεσμικό πλαίσιο εκκαθάρισης τραπεζών, ξεκαθαρίζοντας και ποιος φορέας θα έχει τον πρώτο λόγο στις σχετικές διαδικασίες (πιθανότατα η Τράπεζα της Ελλάδος).

Προφανές γίνεται από μια προσεκτική ανάγνωση της έκθεσης του ΔΝΤ ότι το τραπεζικό σύστημα εισέρχεται, μαζί με την οικονομία, σε μια πολύ επικίνδυνη περίοδο αστάθειας, όπου πολλά «μαύρα» σενάρια είναι πιθανόν να επιβεβαιωθούν. Και σίγουρα η διολίσθηση της χώρας σε αξιολόγηση «επιλεκτικής χρεοκοπίας» δεν βοηθά καθόλου τις ελληνικές τράπεζες, πολλές εκ των οποίων θα αντιμετωπίσουν σύντομα σοβαρά ζητήματα επιβίωσης στις νέες συνθήκες.

Πίνακας: :The Money Lenders by Quentin Metsys - 1466

Mittwoch, 13. Juli 2011

Όργουελική Αναθεώρηση της έννοιας της "θεωρίας της Συνωμοσίας

Μετά το "Κοιμητήριο της Πράγας" στο οποίο αναλύεται με την βαθιά ιστορική γνώση του Ουμπέρτο Εκο η δύναμη της συνωμοσίας, διαβάστε την σημερινή εξέλιξη αυτού του σπόρ:



Εκμεταλλευόμενοι την απροσεξία μας, η θεωρία της συνωμοσίας έχει επαναπροσδιοριστεί με Οργουελικό τρόπο.
Σήμερα, η "θεωρία της συνωμοσίας" δεν περιγράφει πια καθόλου ένα γεγονός που οφείλεται σε συνωμοσία. Αντ’ αυτού, έχουμε να κάνουμε με ένα γεγονός που είναι έξω από τη γραμμή εκδοχής της κυβέρνησης και των προαγωγών της των μέσων ενημέρωσης.


Για παράδειγμα, τα δελτία ειδήσεων της τηλεοπτικής αλυσίδας Russia Today (RT, Η Ρωσία σήμερα) έχουν επισημανθεί από το New York Times, για την συνομωσιολογία τους μόνο και μόνο επειδή οι ​​πληροφορίες και οι απόψεις που εκφράζονται από το RT δεν είναι αυτές που ανέφερε η New York Times και δεν τις εγκρίνει η αμερικανική κυβέρνηση.
Με άλλα λόγια, όταν η αλήθεια γίνεται δυσάρεστη για την κυβέρνηση και το υπουργείο προπαγάνδας της, η αλήθεια επαναπροσδιορίζεται ως θεωρία συνωμοσίας, που σημαίνει ότι είναι μια γελοία και παράλογη εκδοχή που πρέπει να αγνοήσουμε.
Όταν ένας μεγάλος αριθμός πολύ καλά τεκμηριωμένων, με αποχαρακτηρισμένα ως απόρρητα κυβερνητικά έγγραφα και εκθέσεις από αυτόπτες μάρτυρες, βιβλίων ξεκαθάρισαν ότι ο Όσβαλντ δεν ήταν ο δολοφόνος του προέδρου JF Kennedy, τότε η ογκώδης έρευνα, τα κυβερνητικά έγγραφα και οι ελεγμένες μαρτυρίες σφραγίστηκαν όλα σαν "θεωρία συνωμοσίας".

Με άλλα λόγια, η αλήθεια σχετικά με το συμβάν είναι απαράδεκτη για τις αρχές και το Υπουργείο Προπαγάνδας, το οποίο εκπροσωπεί τα συμφέροντα των αρχών.
Το πιο τρανταχτό παράδειγμα για το πώς οι Αμερικανοί προστατεύονται από την αλήθεια είναι η ανταπόκριση των μέσων μαζικής ενημέρωσης (συμπεριλαμβανομένων πολλών ιστοσελίδων) στο μεγάλο και αυξανόμενο αριθμό επαγγελματιών που βρίσκουν την επίσημη εκδοχή της 11ής Σεπτεμβρίου 2001 αστήρικτη με αυτά που γνωρίζουν ως εμπειρογνώμονες για τη φυσική, τη χημεία, τη δομική μηχανική, τη αρχιτεκτονική, ή για τις πυρκαγιές, τις δομικές βλάβες, το πιλοτάρισμα των εμπορικών αεροσκαφών, τις διαδικασίες ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, τις δυνατότητες του NORAD (North American Aerospace Defense Command ), τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, την ασφάλεια των αεροδρομίων και άλλα θέματα που σχετίζονται με το θέμα. Οι ειδικοί, οι οποίοι αριθμούνται σε χιλιάδες, περιορίστηκαν σε σιγή από μια κλίκα αχρήστων των μέσων ενημέρωσης που αποκαλούν τους ειδικούς ως «θεωρητικούς της συνωμοσίας».
Και αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι η επίσημη εκδοχή που υιοθετήθηκε από τα επίσημα μέσα ενημέρωσης είναι η πιο εξωφρενική θεωρία συνωμοσίας που πέρασε ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία.

Ας πάρουμε λίγα λεπτά για να εξοικειωθούμε ξανά με την επίσημη εκδοχή, η οποία δεν θεωρείται καθόλου ως θεωρία συνωμοσίας, παρά το γεγονός ότι συνιστά μια απίστευτη συνωμοσία. Η επίσημη αλήθεια είναι ότι μια χούφτα νέων Αράβων μουσουλμάνων, οι οποίοι δεν ήξεραν να πετάξουν αεροπλάνα, κυρίως Σαουδάραβες, που δεν προέρχονταν από το Ιράκ ή το Αφγανιστάν, γέλασαν όχι μόνο τη CIA και το FBI αλλά και τις 16 υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και όλες τις συμμαχικές μυστικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της ισραηλινής Μοσάντ, για την οποία λέγεται ότι έχει διεισδύσει σε όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις και που δολοφονεί αυτούς που η Μοσάντ κατατάσσει ως τρομοκράτες.

Πέρα από την εκδούλευση όλων των υπηρεσιών πληροφοριών, αυτή η χούφτα νεαρών Σαουδαράβων εξουδετέρωσαν επίσης το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το NORAD, τέσσερις φορές την ασφάλεια των αερολιμένων την ίδια ώρα το ίδιο πρωί, την εναέρια κυκλοφορία, προκάλεσαν την ανικανότητα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ να πετάξουν τα αεροσκάφη αναχαίτισης της και προκάλεσαν την ξαφνική κατάρρευση μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τριών κτιρίων που είχαν κατασκευαστεί εξαιρετικά καλά και ισχυρά, μεταξύ των οποίων ένα κτίριο που δεν χτυπήθηκε από κανένα αεροπλάνο. Όλ’ αυτά ως αποτέλεσμα ελάχιστων δομικών ζημιών και μικρών πυρκαγιών με σύντομη διάρκεια ζωής που προκλήθηκαν σε μερικά μόνο πατώματα.



Το World Trade Center N°7, ένα κτίριο 47 ορόφων,
185 μέτρα ύψους, κατέρρευσε σε 7 δευτερόλεπτα
στις 5:20 μ.μ. στις 11 Σεπτεμβρίου 2001,
πολύ μετά από τους δίδυμους πύργους.
Οι Σαουδάραβες τρομοκράτες ήταν ακόμη σε θέση να νικήσουν τους νόμους της φυσικής και να προκαλέσουν την κατάρρευση με την ταχύτητα της ελεύθερης πτώσης για μερικά δευτερόλεπτα του πύργου 7 του WTC (World Trade Center), η οποία παραμένει μια φυσική αδυνατότητα χωρίς τις ειδικές εκρηκτικές ύλες που χρησιμοποιούνται για την ελεγχόμενη κατεδάφιση κτιρίων.
Η ιστορία η οποία μας διηγήθηκαν η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ είναι μια τεράστια συνομωσία, ένα σενάριο ταινίας του James Bond. Πάντως όποιος αμφιβάλλει για αυτή την απίθανη θεωρία συνωμοσίας χαρακτηρίζεται ως ασήμαντος από τα μέσα ενημέρωσης.
Όποιος πιστεύει έναν αρχιτέκτονα, δομικό μηχανικό η έναν εμπειρογνώμονα κατεδαφίσεων που δηλώνουν ότι τα βίντεο δείχνουν ότι τα κτίρια εκρήγνυνται και δεν καταρρέουν, όποιος πιστεύει ένα διδάκτορα φυσικής που λέει ότι η επίσημη εκδοχή έρχεται σε αντίθεση με ό, τι γνωρίζουμε σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, όποιος πιστεύει πιλότους εμπειρογνώμονες που καταθέτουν ότι ανεκπαίδευτοι νέοι πιλότοι για τέτοια αποστολή δεν θα ήταν σε θέση να πετάξουν τα αεροπλάνα σε αυτόν τον τύπο εναέριων ελιγμών, όποιος πιστεύει τις εκατοντάδες των στοιχείων των πρώτων βοηθειών που μαρτυρούν όχι μόνο ότι άκουσαν εκρήξεις, αλλά ήταν και θύματα αυτών επί τόπου, όποιος πιστεύει τον καθηγητής της χημείας Niels Harris του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης που δήλωσε ρητά ότι βρήκε στοιχεία νανο-θερμίτη (εκρηκτικό υψηλής ενέργειας που χρησιμοποιείται για τις κατεδαφίσεις και των οποίων τα στοιχεία που βρέθηκαν σε δείγματα από σκόνη προερχόμενη από τους πύργους του WTC μπορεί να έχει μόνο στρατιωτική προέλευση) σε δείγματα σκόνης από τους πύργους του WTC. Όποιος έχει πειστεί από αυτούς τους εμπειρογνώμονες, αντί της κατάλληλης προπαγάνδας χαρακτηρίζεται ως θεότρελος.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα, και όλο και περισσότερο σε όλο τον δυτικό κόσμο, τα γυμνά γεγονότα και οι πραγματικοί λόγοι έχουν υποβιβαστεί στην τάξη των ανόητων αστείων ανεκδότων. Μόνο οι άνθρωποι που πιστεύουν τα ψέματα εγκρίνονται κοινωνικά και γίνονται δεκτοί ως πατριωτικοί πολίτες.
Στην πραγματικότητα, ένας συγγραφέας ή δημοσιογράφος, δεν παίρνουν άδεια να γνωστοποιήσει τα ευρήματα των σκεπτικιστών της επίσημης εκδοχής της 11ης Σεπτεμβρίου. Με άλλα λόγια, η απλή πράξη να αναφερθούν τα ευρήματα του καθηγητή Harrit σημαίνει ότι συμφωνείτε με αυτά ή ότι τα βρίσκετε έγκυρα. Ο καθένας γνωρίζει ότι θα απολυθεί αμέσως αν θα ανέφερε στα αμερικανικά γραπτά η τηλεοπτικά ΜΜΕ τις έρευνες του καθηγητή Harrit, ακόμη και καλαμπουρίζοντας. Έτσι, από ό, τι γνωρίζω, δεν έχει ποτέ αναφερθεί σε αμερικανικά μέσα ενημέρωσης ότι ο καθηγητής Harris ανέφερε τις έρευνες και τα ευρήματά του στην τηλεόραση στην Ευρώπη και έδωσε διαλέξεις που έκαναν γνωστό σε μεγάλο βαθμό το έργο του σε πανεπιστήμια του Καναδά, ότι ο ίδιος και η ομάδα των διεθνών ερευνητών που τον συνόδευαν κατά την εργασία του βρήκαν ανέπαφο νανο-θερμίτη στα δείγματα σκόνης του WTC και προσέφεραν δείγματα σε πολλούς άλλους επιστήμονες για να τα εξετάσουν!
Ακόμα και οι ιστοσελίδες στις οποίες είμαι προσωπικά ανάμεσα στα αγαπημένα πρόσωπα των αναγνωστών, δεν επιτρέπεται να αναφέρονται τα ευρήματα του καθηγητή Harris.

Όπως είπα νωρίτερα, εγώ ο ίδιος είχα μια εμπειρία με έναν δημοσιογράφο από το Huffington Post που ήταν ευτυχής να πάρει συνέντευξη από ένα διοριζόμενο μέλος από την κυβέρνηση Ρέιγκαν που διαφωνούσε με τους πολέμους των Ρεπουμπλικανών στη Μέση Ανατολή. Μετά τη δημοσίευση της συνέντευξης που του παρείχα μετά από αίτηση του, τρομοκρατήθηκε όταν έμαθε ότι είχα αναφέρει τα ευρήματα ερευνητών για την 11η Σεπτεμβρίου. Για να προστατεύσει την καριέρα του, έσπευσε να συμπεριλάβει στη συνέντευξη που δημοσιεύθηκε σε απευθείας σύνδεση (on line), ότι οι απόψεις μου σχετικά με τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ έπρεπε να αγνοηθούν γιατί είχα αναφέρει απαράδεκτες έρευνες για την 11η Σεπτεμβρίου.

Η απροθυμία ή η αδυναμία να εκφράζουν μια άποψη για τις 11 Σεπτεμβρίου διαφορετική από την επίσημη φωνή καταδικάζει πολλές ιστοσελίδες που αντιτίθενται στους πολέμους και στην ανάπτυξη του αμερικανικού αστυνομικού κράτους σε απριόρι ματαιότητα. Αυτές οι ιστοσελίδες, για οποιονδήποτε λόγο, αποδέχονται την επίσημη εκδοχή της κυβέρνησης για την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά αντιτίθενται στο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και στο αστυνομικό κράτος, τα οποία είναι οι άμεσες συνέπειες της αποδοχής της εκδοχής της κυβέρνησης. Να προσπαθήσεις να αντισταθείς στις συνέπειες ενός γεγονότος του οποίου αποδέχεσαι την εκδοχή είναι αδύνατο έργο.
Αν πιστεύετε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δέχθηκαν επίθεση από μουσουλμάνους τρομοκράτες και ότι είναι πιθανό να είναι αποδέκτες νέων επιθέσεων, τότε ένας «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» και το αστυνομικό κράτος για την εξάλειψη της τρομοκρατίας είναι αναγκαία επακόλουθα για να δοθεί μεγαλύτερη ασφάλεια στους Αμερικανούς.
Απαγορευμένη είναι η σκέψη ότι ένα αστυνομικό κράτος και ένας ανοιχτός πόλεμος χωρίς τέλος θα ήταν πιο επικίνδυνες απειλές για τον αμερικανικό λαό.
Μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός έχει διαμορφωθεί για να αποδεχτεί το λόγο της κυβέρνησης και που αποβάλει εκείνους που τον αμφισβητούν ή ρωτούν είναι μια χώρα χωρίς ελευθερία στο μέλλον της.

Άρθρο του του Paul Craig Roberts*


*Ο Dr.Paul Craig Roberts ήταν υφυπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Ρήγκαν, συνεκδότης της εφημερίδας Wall Street Journal, Ανώτερος Επιστημονικός Συνεργάτης του Ινστιτούτου Hoover στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, κατείχε την έδρα William E. Simon της Πολιτικής Οικονομίας στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Georgetown.
Είναι συγγραφέας και συν-συγγραφέας εννέα βιβλίων και έχει καταθέσει ενώπιο εξεταστικών επιτροπών του αμερικανικού Κογκρέσου σε τριάντα διαφορετικές περιπτώσεις.



Πηγή

Donnerstag, 7. Juli 2011

Είπαμε: Μαζί τα φάγαμε!!!

Γράφει η Welt on Line.
Η Ελλάδα έχει χρέη ύψους 490 δις δολάρια, ενώ οι ΗΠΑ 14 τρις. Τι εμπιστοσύνη μπορεί να δώσει κανείς σε ότι διαβάζει σήμερα;
Καμία!
Ούτε καν στους αριθμούς. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΔΝΤ τα χρέη της Κεντρικής Κυβέρνησης της μεν Ελλάδας, κωδικός στον πίνακα του ΔΝΤ GGXWDG, για να ξέρουμε ότι μιλάμε για τα ίδια νούμερα και όχι για πατάτες εδώ και σκόρδα αλλού, ανέρχονται σε 345 δις Ευρώ (η μετατροπή τους σε δολάρια δεν είναι σωστή, γιατί το δολάριο ανεβοκατεβαίνει ενώ το χρέος μας μόνο ανεβαίνει), και των ΗΠΑ σε 15 τρις. και κάτι ψιλά (ε, να μην κάνει και ένα τρις σκόντο η Welt on Line, τι σοβαρή φυλλάδα θα ήταν;).


Δεν έχει πολύ σημασία, ακόμα και το χρέος των 345 δις είναι τεράστιο για μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα.
Για να δούμε όμως τι κάνουν οι πέντε πιο μεγάλες οικονομίες του πλανήτη, όχι πως έχει κανένα ενδιαφέρον, αλλά μπας και ξεστραβωθούν όλοι όσοι τα έχουν βάλει με το δημόσιο τομέα που είναι η αιτία όλου του κακού!
Από το 2009 που ανέλαβε η κυβέρνηση Τσολάκογλου αυξήθηκε το χρέος μας κατά 32% με στοιχεία του 2010, και σε σχέση με το έτος 2008, ενώ της Μ. Βρετανίας κατά μόνο 69% (έχει υποτιμηθεί το νόμισμα) των ΗΠΑ κατά 48% της Γερμανίας κατά 25% και της Ιαπωνίας κατά 12% , του κόστους της πυρηνικής καταστροφής της Ιαπωνίας μη συμπεριλαμβανομένου, οπότε αναμένουμε στο ακουστικό μας ! Σε όλη την περίοδο της αύξησης του χρέους έγιναν περικοπές των μικρών μισθών , ενώ συγχρόνως μας έβριζε και συνεχίζει να μας βρίζει όλη η υφήλιος ότι είμαστε σπάταλοι, τεμπέληδες διεφθαρμένοι, κόπροι που τα φάγαμε μαζί τους, ότι έχουμε ένα τεράστιο δημόσιο τομέα, που πρέπει να ελαφρύνει αφήνοντας μερικές εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στο δρόμο, ότι παίρνουμε διακοπές περισσότερες από τους δουλευταράδες Γερμανούς, που πολύ καλά τους τα σούρνει ο Εκο, κλπ. κλπ.
Βέβαια, η Welt on Line, εστιάζει στο χρέος των ΗΠΑ, και όχι όλης της Ευρωζώνης! Είπαμε για το χρέος της Ευρωζώνης φταίνε οι Έλληνες, το είπαμε το εμπεδώσαμε, να μην το ξαναπούμε! Εξ άλλου το λέει και ο Πάγκαλος κάθε μέρα! Μάλιστα αυτός είναι πιο σαφής: Για όλα φταίει ο Τσίπρας, ή για όλα φταίνε οι γκόμενες οι πρώην και οι επόμενες.
Μπά, τι έχω πάθει ξεχνάω τι θέλω να γράψω. Λοιπόν οι ΗΠΑ χρωστάνε, δηλαδή η Κεντρική Κυβέρνηση των ΗΠΑ χρωστάει 15 τρις και 154 δις.
Πού τα χρωστάει όλα αυτά; Στην FED βέβαια πού αλλού; Αλλά πάλι η Welt on Line μας ενημερώνει και καλά κάνει, να ‘ναι καλά τα παλληκάρια της, για τις χώρες που κρατάνε ομολογίες αμερικανικές και τι θα χάσουν άμα πει η μεγάλη μάμα: no money no honey!!
Δείτε λοιπόν στον δεύτερο πίνακα πόσα χρωστάνε και πού οι ΗΠΑ.

Τα πρόσθεσα και έφτασα σε 3,699 τρις. Τα υπόλοιπα τα χρωστάει της Μιχαλούς.
Ε, τι να κάνουμε όλη η υφήλιος χρωστάει της Μιχαλούς, εμείς δηλαδή γιατί να μείνουμε πίσω;

Και μια και μιλάμε για λεφτά και ποιος τα έχει.
10 κότες του Χόλυγουντ κέρδισαν πέρυσι από 30 εκατομμύρια δολάρια (οι 2 πρώτες) μέχρι την πιο φτωχιά κυρία Μέριλι Στριπ 10 εκατομμύρια.

Mittwoch, 6. Juli 2011

Το Κοιμητήριο της Πράγας - The Prague Cemetery by Umberto Eco

Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας και σημειολόγος Ουμπέρτο Εκο με το τελευταίο βιβλίο του συνθέτει ένα ιστορικό μυθιστόρημα με τρόπο που μόνο κάποιος ψυχωτικός ή κάποιος που δεν έχει ανάγκη να κακοχαρακτηριστεί, ούτε από τον εβραϊκό κόσμο, καθόσον κατέχει τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορος του εβραϊκού πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, ούτε από τον υπόλοιπο κόσμο, αφού έχει παρομοίως τιμηθεί από τα πιο αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια της Ευρώπης θα αποτολμούσε να πράξει.
«Το Κοιμητήριο της Πράγας» αναφέρεται στον αιώνα που άλλαξε τον κόσμο και ωστόσο η οπτική γωνία από την οποία ο μεγάλος αυτός διανοούμενος τον θεωρεί είναι η οπτική γωνία ενός κακομαθημένου παιδιού, το οποίο κορεσμένο ή υπερχειλισμένο από γνώση, επιθυμεί να χλευάσει και ίσως να μειώσει την αξία της συμμετοχής των μαζών στα ιστορικά γεγονότα του λαμπρού 19ου αιώνα.

570 σελίδες αφιερωμένες σε συνομωσίες της εξουσίας και της παραεξουσίας

. Οι επαναστάσεις που έχουν ξεσπάσει από την μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη χάνονται στις σκοτεινές υπόγειες διαδρομές της ίντριγκας κάθε λογής. Η ιστορία δεν είναι το επικό προϊόν της πάλης των τάξεων όπως φωνάζει αυτός ο «Εβραίος» ο Μάρξ, αλλά προϊόν χειραγώγησης της από σκοτεινές δυνάμεις του κράτους και του παρακράτους.

Καταρχήν σε όποιον προσπαθήσει να διαβάσει το βιβλίο θα του συστήσω να φρεσκάρει πιο πριν τη μνήμη του γύρω από τα ιστορικά γεγονότα της Ευρώπης από το 1789 μέχρι το 1900, γιατί αλλιώς θα δυσκολευτεί να το παρακολουθήσει και θα καταντήσει ένα βαρετό ανάγνωσμα που ίσως να μην αξίζει καν τον κόπο να διαβαστεί.
Ο συγγραφέας δηλώνει ότι όλα όσα αναφέρονται στο βιβλίο είναι ιστορία και όχι μύθος και όλα τα πρόσωπα πλην του Simone Simonini υπήρξαν στην πραγματικότητα και είπαν αυτά που τους καταλογίζει ότι είπαν. Ο Simone Simonini είναι ένας συμβολαιογράφος που ασχολείται και απασχολείται με την πλαστογράφηση εγγράφων είτε για δημόσια είτε για ιδιωτική χρήση. Πλαστογραφεί διαθήκες και σκαρώνει ιστορίες που τις πουλάει για αυθεντικές κατ εντολή αφεντικών πάσης φύσεως. Είναι ένα υποκείμενο, ένας διπλός και τριπλός πράκτορας , που η μόνη του διασκέδαση είναι το καλό φαγητό. Γι αυτόν δεν υπάρχουν ούτε φιλίες, ούτε έρωτες, ούτε οικογένεια και βεβαίως ούτε ιδεολογίες! Βρίσκεται στη διάθεση του καθενός που είναι σε θέση να πληρώσει το αντάλλαγμα οποιασδήποτε πράξης ανεξαρτήτου εγκληματικής διάστασης, του φόνου μη εξαιρουμένου. Αν το σκεφτεί κανείς, όπως ο ίδιος ο Εκο γράφει, είναι ένα άτομο που υπάρχει και ζει ακόμα ανάμεσά μας.Το ντεμπούτο του βιβλίου κάνουν οι Γερμανοί. Αραδιάζει γι αυτούς δύο σελίδες φτύσιμο! Όπως λ.χ. ότι παράγουν υπερβολικά περιττώματα, ζέχνουν λίπος και λαρδί, οι συμφωνίες του Μπετόβεν είναι ένα όργιο βαρβαρότητας, οι συνθέσεις του Μπάχ στερούνται αρμονίας, ο Βάγκνερ είναι πένθιμος και ατζαμής και γενικά το μόνο πνεύμα που διαθέτουν οι Γερμανοί είναι το οινόπνευμα που τους αποβλακώνει από νέους ακόμα. Ανακεφαλαιώνει το πλήρες άδειασμα των Γερμανών γράφοντας ότι «ο υπερθετικός βαθμός αυτής της χυδαιότητας είναι ότι δεν ντρέπονται που είναι Γερμανοί»

Οι ιστορίες συνομωσίας που εκτυλίσσονται έχουν στόχο να απομακρύνουν τον γαλλικό, τον ιταλικό και τον ρωσικό λαό (μπορεί να ξέχασα και καμία άλλη εθνότητα) από τα προβλήματα και την αθλιότητα της καθημερινότητας, ώστε να διοχετεύουν την δυσφορία ή και το μίσος τους προς τους Εβραίους και τους Μασόνους. Ωστόσο, στη πορεία αυτός ο στόχος ξεθωριάζει και ο ρατσισμός εναντίον των Εβραίων εξελίσσεται σε αυτοσκοπό! Ο Εβραίος γίνεται η πηγή κάθε κακού, αποκτά μια σατανική δύναμη και προσπαθεί μέσω των μυστικών και μυστικοπαθών οργανώσεων του, που ορθώνονται σε όλη την Ευρώπη, να κυριεύσει και να κυβερνήσει τον πλανήτη.

Το τραπεζικό, αλλά και το χρηματιστηριακό Κεφάλαιο αρχίζουν να δυναμώνουν διεκδικώντας μέρος της εξουσίας που το παραγωγικό Κεφάλαιο έχει ήδη εδραιώσει. Η επίθεση του τραπεζικού κεφαλαίου με την εισαγωγή τόκων στα δάνεια έρχεται σε αντίθεση με την χριστιανική ηθική, αλλά και με το εκκλησιαστικό κατεστημένο. Οι ίντριγκες που εξυφαίνονται προσπαθούν να απαλλάξουν το τραπεζικό Κεφάλαιο (που η κοινή γνώμη ήδη θεωρούσε αποκλειστικότητα των Εβραίων)

από την αρπαχτική του πρόθεση και να μεταφέρουν όλη την ευθύνη στους Εβραίους. Ωστόσο ο Εκο, δεν ενδιαφέρεται να ερμηνεύσει την ουσία της ρατσιστικής συμπεριφοράς της κοινωνίας εναντίον των Εβραίων, αλλά απλώς να διασκεδάσει αυτήν την κοινωνική κατακραυγή και ίσως να αποδείξει ότι όλες οι κατηγορίες εναντίον των Εβραίων ήταν απλώς συνομωσίες πληρωμένων πρακτόρων και ψυχωτικών σατανιστών, που όμως κατάφεραν να συνθέσουν δια μέσω των αιώνων μία πραγματική απειλή που τον 20ον αιώνα θα εξελιχτεί σε θανάσιμο κλοιό γύρω από τον εβραϊκό λαό.
Διαβάζοντας το βιβλίο, καταλήγει κανείς να πιστεύει ότι ο Χίτλερ δεν έκανε τίποτ’ άλλο, παρά ως καλός (δηλαδή ηλίθιος και απροβλημάτιστος) γερμανός που ήταν, να θεωρήσει εαυτόν ιστορικά υπεύθυνο για να ξεβρομίσει τον πλανήτη από αυτήν την μάστιγα.
Φτάνοντας στο τέλος του βιβλίου, δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάω ή να ενίσταμαι. Και ακόμα αδυνατώ να πιστέψω, ότι όλο αυτό το μίσος κατά των Εβραίων είναι το αποτέλεσμα προπαγάνδας, γιατί τότε θα πρέπει να αποδεχτώ ότι οι λαοί είναι κουτοί και όλα όσα συμβαίνουν είναι υπόθεση ενός έξυπνου διαχειριστή.

Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο θα σας πείσουν για το μέγεθος αυτής της προπαγάνδας:
Μιλώντας για την πανούκλα του 1346 ένας ιστορικός της εποχής είχε πει ότι γι άγνωστους λόγους, οι Εβραίοι δεν είχαν πληγεί σε καμία χώρα,* ο Φρασκατόρ λέει ότι μόνο οι Εβραίοι σώθηκαν από την επιδημία τύφου το 1505…… ο Βάβρουχ απέδειξε ότι το παράσιτο της ταινίας δεν ανευρίσκεται σε εβραϊκό πληθυσμό…. Ποιο είναι το μυστικό που τους κάνει πιο δυνατούς από μας ακόμα και όταν μοιάζουν πιο αδύνατοι; Εγώ λέω ότι είναι ένας εχθρός τόσο επίβουλος και ισχυρός που πρέπει να καταστραφεί με οποιονδήποτε τρόπο (σελ. 270).
Κάθε εβραίος μπορεί να αποκτήσει έναν χριστιανό και να τον εκμεταλλεύεται με τοκογλυφία, ώσπου να του αποσπάσει όλο του το βιός (σελ 260).

Ο Ζολά είναι ένας χυδαίος συγγραφέας, επειδή υποστήριξε τον Ντρέϋφους, ο Προύστ είναι ένας 25χρονος παιδεραστής και ο Μονέ ένας μπογιατζής για τον ίδιο λόγο. (σελ. 533)

Ακόμα και ο Ντοστογιέφσκι τους καταγγέλλει σαν εχθρούς που πρέπει να αφανιστούν δικαιολογώντας τις συνομωσίες εναντίον τους: Ακόμα και αν οι Εβραίοι αποκτούσαν τα δικαιώματα των άλλων πολιτών, δεν θα εγκατέλειπαν ποτέ την ιταμή ιδέα ότι θα έρθει ο Μεσσίας, που με το σπαθί του θα υποτάξει όλους τους άλλους λαούς. Γι αυτό και οι Εβραίοι προτιμούν μία μόνο δραστηριότητα, το εμπόριο, το χρυσάφι και τα κοσμήματα, έτσι με την έλευση του Μεσσία δεν θα νοιώθουν δεμένοι με την γη που τους φιλοξένησε και θα μπορούν να μεταφέρουν άνετα μαζί τους όλο τους το βιός. (σελ. 435)

Όσο για τον εβραίο Καρλ Μαρξ, αναφέρεται στο κομμουνιστικό μανιφέστο ( στο «περί λογοτεχνίας» βιβλίο του ο Εκο εξυμνεί την εκπληκτική δομή των επιχειρημάτων του Μαρξ και το κατηγοριοποιεί στα αξιοθαύμαστα κείμενα, που θα έπρεπε να διαβάζεται και να αναλύεται καταλεπτώς από τις διαφημιστικές σχολές) και στην αλλαγή που επαγγέλλεται ότι θα φέρει στο κόσμο η τάξη των προλεταρίων, όπου βεβαίως μόνο ένας εβραίος θα μπορούσε να μιλήσει για την κατάλυση της υπάρχουσας τάξης.

Πανέμορφη διατύπωση αυτής της σοσιαλιστικής ιδέας. Πιο περίγελος δεν θα μπορούσε να γίνει από κανέναν άλλον. Προσέξτε την όλη διατύπωση, όπου δυσκολεύεται κανείς, να ξεκαθαρίσει πότε μιλάει ο Εκο και πότε ο Τουσενέλ, καθώς όλη η συζήτηση εξελίσσεται σε ένα γαλλικό σαλόνι:
«Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη» , μετά μας προσφέρει μια ιστορική έποψη των κοινωνικών αγώνων από την αρχαία Ρώμη μέχρι σήμερα και οι σελίδες που αφιερώνονται στην αστική τάξη ως επαναστατική σου κόβουν την ανάσα. Ο Μαρξ μας δείχνει αυτήν την ακατάλυτη δύναμη που τυλίγει όλον τον πλανήτη, σαν να είναι η πνοή της Θείας Δημιουργίας στην αρχή της Γένεσης. Και στο τέλος του πανηγυρικού μπαίνουν επί σκηνής οι υπόγειες δυνάμεις που ξύπνησε ο αστικός θρίαμβος: ο καπιταλισμός βγάζει από τα σπλάχνα του τους νεκροθάφτες του, τους προλετάριους. Οι οποίοι γλυκά – γλυκά δηλώνουν: «εμείς τώρα θέλουμε να σας καταστρέψουμε και να πάρουμε όλα όσα ήταν δικά μας» Υπέροχο. Το ίδιο κάνει και ο Ντοστογιέφσκι με τους Εβραίους, δικαιολογεί τη συνομωσία που διέπει την επιβίωσή τους στην Ιστορία και τους καταγγέλλει σαν εχθρούς που πρέπει να αφανιστούν.
(σελ. 434)

Το τελικό ερώτημα που μπαίνει από μένα είναι αν οι σημερινοί εβραίοι αποδεχτούν αυτόν το λίβελο, ακόμα και αν δεν κάνει άλλο τι από το να αποδείξει ότι όλα όσα λέγονταν γι αυτούς δεν είναι παρά υστερικές ανοησίες!

Διακρίσεις του Ουμπέρτο Εκο: • 2002 Ehrendoktorwürde der Hebräischen Universität Jerusalem, Prix Méditerranée, Österreichischer Staatspreis für Europäische Literatur 2001
• 2000 Prinz von Asturien-Preis in der Sparte Kommunikation und Geisteswissenschaften, Preis der tschechischen Stiftung Vize 97
• 1998 Ehrendoktorwürde der Freien Universität Berlin
• 1998 Aufnahme in den Orden „Pour le mérite für Wissenschaften und Künste“
• 1988 Ehrendoktorwürde der Pariser Universität Sorbonne
• 1985 Commandeur de l’Ordre des Arts et des Lettres, Marshall McLuhan Award
• 1982 Prix Medicis étranger
• 1981 Premio Strega, Premio Anghiari, Premio Il Libro dell’anno

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...